She is Mind พี่สาวคนนั้นน่ะให้ผมเรียกเจ๊จะได้มั้ย

ข้อมูลเบื้องต้น

    คือว่า....ขอผมเรียกเจ๊จะได้มั้ย

เนื้อเรื่อง

ถ้าวันนั้นผมไม่หันไปมอง.....ไม่หันไปสบตา.....ไม่หันไปเรียก.....ไม่หันไปสนใจ....
ผมก็คง ยังไม่รู้ว่านั่น.....คือพรมลิขิตของผม

ณ.โรงเรียน....
''รอก่อนสิเจ๊!!''
''จะให้บอกอีกกี่รอบยะ ชั้นไม่ใช่เจ๊ของนาย= =''ชั้นหันไปตวาดเค้าเสียงลั่น หนอยแน่ะไอรุ่นน้องนี่ ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ เรียกสาวสวยน่ารักคนนี้ว่าเจ๊ได้ยังไง หยาบคายยที่สุด แงงง
''แต่ว่าเจ๊ครับ....ผมรักเจ๊จริงๆนะ''เด็กนั่นยังพยายามตื๊อไม่เลิก
''ไม่ได้ ชั้นไม่นิยมกินเด็กย่ะ อีกอย่าง ชั้นมีแฟนแล้ว''ฉันว่าพลางสะบัดเค้าออก
''แต่ว่า.....''เด็กนั่นดูจะนิ่งไปแฮะ5555ดีเลยชั้นจะได้หนีซักที- -''
''งั้นชั้นไป...ก่อนนะ''ชั้นทิ้งท้ายไว้แล้วรีบวิ่งตรงดิ่งกลับไปทางที่จะกลับบ้านทันที ฮุ้ววว ความสวยเนี่ยทำเราลำบากจริงๆ(ย่ะ ชั้นหลงตัวเอง>-<)
วิ่งมาเรื่อยๆ....ชั้นก็พึ่งนึกได้ ทำไมชั้นไม่ยอมโบกวินด์ขึ้นนะ โอ้มายก้อดดดด
แล้วงี้ก็ต้องเดินไปอีกจนกว่าจะถึงบ้านสิเนี่ยยยย เฮ้อออออ
หมับ!!
"จะไปใหนจ๊ะน้องสาว"อยู่ดีๆก็มีพวกเด็กแว๊นตรงเข้ามาจับข้อมือชั้นไว้
''ใครน้องสาวแกยะ ไอพวกวีรบุรุษนักบิดบ้าาแง่งงง;O;"ชั้นพยายามสะบัดมือมันออกแต่มือมันเหนียวกว่าตีนตุ๊กแกอีกอ่าา(ที่รู้เพราะตอนเด็กเคยโดนมันเอาเท้าน้อยๆมาแปะที่หน้า#ถุยเหอะUOU)ชั้นจึงไม่สามารถสลัด?มันออกไปด้ายยย
''มาเป็นสก๊อยให้พี่ดีกว่านะจ๊ะ><''มันยิ้มหน้าบาน
แบบคนหื่นกามดมกระเทียม แล้วพยายามฉุดชั้นขึ้นรถ แต่...
''เห้ย ปล่อยผู้หญิงนะว้อยยย''เสียงทุ้มใสของชายปริศนาที่ชั้นพอจะเดาออกว่าใคร มันก็ต้องเป็นคนต้นเรื่องที่เรียกชั้นซะแก่ตั้งแต่เปิดเรื่องตอนแรกนั่นล่ะ- -
''เห้ยแกเป็นใครวะ???''วีรบุรุษนักบิดมองอึนๆ
''ผมชื่อมิเนะครับ และก็เป็นน้องชายของพี่คนนี้''ว่าพลางผายมือมาที่ชั้น
''เรื่องนั้นไม่ได้อยากรู้หรอกโว้ยย''
''ก็เมื่อกี้เห็นถามนี่นา- -...ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษครับ''เด็กนั่นก้มโค้งให้ไอวีรบุรุษนักบิดหนึ่งทีแล้วเดินเข้ามาลากชั้นออกจากตัวไอเด็กแว๊นบ้า???
''เห้ย ใครสั่งให้แกเอาผู้หญิงไปวะ??''เด็กแว๊นเข้ามากระชากคอเสื้อรุ่นน้องของชั้นอย่างหาเรื่อง
''ผมเองครับ''มิเนะยิ้มร่า
''อ่อ โอเค''ว่าจบมันก็เดินกลับไปที่รถแล้วสตาร์ทเครื่องออกไปอย่างรวดเร็ว
''เมื่อกี้มันอะไร;A;
 ''ชั้นมองเหตุการณ์ตรงหน้าในสภาพ อึน เลย กู
(เกาหลีแปป)
''ไม่มีอะไรหรอก แต่นั่นก็แปลว่าเจ๊ปลอดภัยแล้วน่ะนะ>_<''มิเนะยักไหล่นิดๆแล้วจูงมือชั้นให้เดินตามไป
''นายจะพาชั้นไปไหนน่ะO_O''
''ผมชื่อมิเนะนะครับเจ๊ เรียกว่าเนะก็ได้''
''ตอบคำถามชั้นก่อนสิยะ อีกอย่างชั้นชื่อมายด์ ไม่ใช่เจ๊''
''ผมจะพาเจ๊ไปส่งบ้าน''ว่าจบเขาก็จับมือชั้นแน่นขึ้นแล้วเดินนำไป
''ว่าแต่นายรู้บ้านชั้นเหรอ???''
มิเนะหันมาพร้อมกับกระตุกยิ้มเบาๆ''ไม่รู้สิฮะ>_<ว;''
''ไอ้เด็กเวรรTUT''